Orejoko eskola zaharrak eta maisu-maistren etxebizitzak 1912an eraiki zituzten. Kontzesio estetikorik gabe, eraikinaren funtzionaltasuna bilatzen duen eredu bati erantzuten dio haien tipologiak, eta, hortaz, ez dute elementu apaingarririk. Oinplano errektangularra duen eraikin bat da, altuera bakarrekoa eta lau isurkiko teilatua duena, zurezko habeen sistema bikain batean bermatzen dena. Egun, jarduerak egitea sustatzeko eta kultura herritar orori hurbiltzeko gune bat da. Horretarako beharrezkoak diren ezaugarri teknikoak ditu, eta bere “besaulki-patioaren” berezitasunak ekartzen du balio anitzeko gune moduan erabili ahal izatea. Azken bost urteetan, erakundeek bultzada handia eman diote eta, hartara, azkenaldian Kantabrian gorantz doan erreferentea izatea lortu du.
