Esta montaxe está atravesada polo poema “Lear en los claus- tros” de José Hierro, que reflicte a decadencia dun rei despoxado de todo e que implora ser amado pola súa filla Cordelia.

A obra avanza armando o crebacabezas dunha memoria que tende a esvaecerse no esquecemento, engadindo capas, unhas feitas de realidade e vivencias da actriz e outras feitas de ficción, a dos personaxes interpretados ao longo da súa carreira, nun delicado equilibrio entre o real e o imaxinario, mostrando ao público as reviravoltas ocultas do teatro, os trucos dun oficio vivido en corpo e alma.

Todos finxen neste drama que resulta un simulacro da vida. Finxe a actriz María Vidal; finxe Lear, o personaxe; finxe Hierro, o poeta, e tamén Pati Domenech, o dramaturgo e director. Como di Hierro, “Despois de todo, todo foi nada (…) se máis nada será, despois de todo, despois de tanto todo para nada”.

Ábrego Teatro

Ao longo da súa traxectoria, os parámetros que Ábrego Teatro empregou para definir o seu traballo son totalmente subxectivos, priorizando unha linguaxe de procura escénica e a rendibilidade social e cultural dos proxectos, por enriba da transcendencia mediática ou económica dos mesmos.

Escollemos a diversidade fronte ao concreto, o intercambio de experiencias fronte ás doutrinas únicas, a mestizaxe no teatral e o vital fronte á pureza, a curiosidade polas incidencias do camiño fronte ao inmobilismo, o gusto polo descoñecido, meter o dedo na chaga e airear os trapos ao sol.